Διαδικτυακός Εκφοβισμός
Γιώργος Κορμάς
Επιστημονικός Σύμβουλος Σχολών Γονέων
Υπεύθυνος Γραμμής Βοηθείας Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου
Κύριος στόχος για τα προγράμματα κατά του διαδικτυακού εκφοβισμού θα πρέπει να είναι η καταπολέμηση του φαινομένου να γίνει επιθυμία από όλους, τους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Σημαντικό είναι να εντοπιστούν οι αμφίδρομες διαδρομές του σχολικού και του διαδικτυακού εκφοβισμού και να περιοριστούν οι αιτίες που αλληλοτροφοδοτούν τα φαινόμενα.
Για το λόγο αυτό θα πρέπει να διαμορφωθεί μια κοινή αντίληψη για το φαινόμενο της βίας, να αναλυθούν με περιγραφή περιστατικών οι μορφές της βίας και να καθοριστούν συγκεκριμένα μέτρα και κανόνες από όλους ώστε να περιοριστεί ουσιαστικά το φαινόμενο. Η καταδίκη της βίας ως κοινωνικής συμπεριφοράς, η καλλιέργεια κοινωνικών δεξιοτήτων και η προσομοίωσή τους στο διαδικτυακό κόσμο θα πρέπει να είναι οι στόχοι της παρέμβασης ώστε να αλλάξουν τα παιδιά στάσεις και συμπεριφορές στον διαδικτυακό κόσμο.
Η αναγνώριση των συναισθημάτων των χρηστών στο διαδίκτυο καθώς και η εκπαίδευση τους σε θέματα ενσυναίσθησης θα πρέπει να αποτελούν βασικούς πυλώνες της παρέμβασης. Ο σεβασμός στην διαφορετικότητα είναι θέμα παιδείας και οφείλει να διδαχτεί και για το διαδίκτυο. Η έννοια της φιλίας πρέπει να προσδιοριστεί στο διαδίκτυο καθώς και οι τρόποι που ενισχύεται η αυτοεκτίμηση ενός παιδιού στο διαδικτυακό κόσμο.
Η αναγνώριση διαφορετικών οπτικών γωνιών που αντιλαμβάνεται ο κάθε χρήστης μια κατάσταση στο μέσο καθώς και η κατανόηση του διαφορετικού τρόπου που βιώνει ο κάθε χρήστης το ίδιο γεγονός στο διαδίκτυο θα αλλάξει την νοοτροπία που υπάρχει στο μέσο.
Η υπάρχουσα νοοτροπία στο διαδίκτυο επιβάλει έναν εγωπαθή χρήστη που αναπτύσσει έναν ιδιότυπο καταναγκασμό που του επιβάλει ενέργειες που σκοπό έχουν να τραβήξουν την προσοχή των άλλων με οποιοδήποτε μέσο χωρίς αναστολές και ηθικούς κανόνες. Η ανατροπή αυτής της νοοτροπίας επιβάλει παρεμβάσεις που σκοπό έχουν να δημιουργήσουν κοινωνικές αξίες και αλληλοσεβασμό. Η ρητορική μίσους και ο ρατσισμός πρέπει να αναδειχτούν ως φαινόμενα και να καταπολεμηθούν στο διαδίκτυο με έμφαση στην καλλιέργεια κριτικών ικανοτήτων στους μαθητές ώστε να μπορούν να διακρίνουν τα κείμενα που προάγουν την ρητορική μίσους και τον ρατσισμό.
Ο χωρισμός των παιδιών σε ομάδες και οι εργασίες πάνω σε συγκεκριμένες ενότητες με παράλληλες δημιουργίες προάγει την μάθηση.
Ο ρόλος της Τέχνης στα προγράμματα πρέπει να είναι καθοριστικός. Η δύναμη της τέχνης στην καταγραφή συναισθημάτων και σεβασμού της διαφορετικότητας είναι κυρίαρχος και κρίνεται απαραίτητος στην επιτυχία ενός προγράμματος. Η ανάλυση Καλλιτεχνικών δημιουργημάτων οδηγεί τα παιδιά σε ένα δρόμο δημιουργικό και στο να αναπτύξουν μια σύνθετη σκέψη τελείως διαφορετική από αυτή που τους επιβάλλεται στο διαδίκτυο. Άλλωστε η τέχνη παραμένει ο μεγαλύτερος ανασταλτικός παράγοντας βίαιων συμπεριφορών.
